ताज्या घडामोडी
"हा व्हिडीओ पाहून आपण आपल्या प्रतिक्रिया वेबसाईट वरील प्रतिक्रिया नोंदणी फॉर्म च्या माध्यमातून नोंदवू शकता. " किंवा इमेल info@marathifilmdata.com हि करू शकता.
अतिथी कट्टा
स्वप्निल जोशी ‘मोगरा फुलला’ची जान – नीना कुलकर्णी
--------
‘लपंडाव’, ‘सरकारनामा’, ‘लेकरू’ यासारखे मराठी चित्रपट दिग्दर्शित करणाऱ्या श्रावणी देवधर बऱ्याच काळानंतर ‘मोगरा फुलला’ या चित्रपटानिमित्तानं दिग्दर्शनात उतरल्या आहेत.
झटपट रिव्हियू
वेलकम होम
'नोकरी किंवा व्यवसायात महिलांनी कितीही आघाडी घेतली किंवा त्या कितीही उच्च पदापर्यंत पोचल्या, तरी घरच्या आघाडीवरची आर्थिक सूत्र अद्यापही पुरुषांच्या हाती आहेत', असा निष्कर्ष नुकताच एका आर्थिक पाहणी अहवालातून समोर आलेला असतानाच 'वेलकम होम' या सिनेमातले आबा लग्नाच्या बारा वर्षांनंतर नवऱ्याचं घर कायमचं सोडून आलेल्या आपल्या लेकीला, सौदामिनीसा विचारतात- 'घर सोडून येताना तू तुझं चेकबुक तरी बरोबर आणलयस का?' यावर ती डॉक्टरेट केलेली प्राध्यापक असलेली मुलगी मख्खपणे 'नाही' असं उत्तर देते. तेव्हा स्त्री, तिची आर्थिक सत्ता आणि तिचं हक्काचं घर नेमकं कुठलं? हा प्रश्न आजच्या एकविसाव्या शतकातही अधोरेखित होतो. खरंतर इथेच या सिनेमाची समकालीनता पुरेपूर स्पष्ट होते. पण हा सिनेमा म्हणजे निव्वळ एक प्रश्न वा कथासूत्र घेऊन केलेली प्रसंगांची मांडणी नाहीय, तर हा सिनेमा म्हणजे अनेक गोष्टींचं सूचन आहे. हे सूचन फक्त स्त्री संदर्भातलं नाही, तर कुटुंबसंस्था, नातेसंबंध आणि लग्न या सगळ्याच्या संदर्भात केलेलं एक समतोल दिशादर्शन आहे आणि या सगळ्याच्या पलीकडे जाऊन 'घर' या संकल्पनेबद्दल केलेलं भाष्य ही आहे. जे 'वेलकम' करतं, ते आपलं 'होम' असतं, हेच जणू हा सिनेमा सांगतो.
सुमित्रा भावे आणि सुनील सुकथनकर जोडीची खासियत म्हणजे ते आपल्या सिनेमातून कुठलाही संदेश देत नाहीत, ते फक्त विषयसूत्रानुसार सुसूत्र प्रसंग रचत जातात. त्यातून अन्वयार्थ आपल्याला काढावा लागतो आणि तो ज्याने-त्याने आपल्या क्षमतेप्रमाणे काढावा-लावावा अशी त्यांची अपेक्षा असते. कुठल्याही कलाकृतीच्या अर्थनिर्णयनाची ही पद्धतच योग्य आहे, कारण त्यामुळे रसिकाचीही आस्वादनाची-विचार करण्याची क्षमता वाढीस लागते. 'वेलकम होम' बघताना आपल्याला जरा जास्तच सजग राहावं लागतं. कारण या सिनेमातली गोष्ट म्हणजे केवळ नवऱ्याचं घर सोडून आलेल्या स्त्रीची कथा नाहीय, ती तिच्या सामाजिक-सांस्कृतिक भवतालातल्या अस्तित्वाची कथा आहे.
बारा वर्षं संसार केल्यावर मिनी (मृणाल कुलकर्णी) नवऱ्याचं घर सोडून कायमची माहेरी परत येते. मात्र येताना ती आपल्या स्मृतिभ्रंश झालेल्या सासूला माईलाही घेऊन येते. नवऱ्याचं घर सोडल्यावर भौतिक दृष्ट्या सासू तिची जबाबदारी राहत नाही, परंतु मिनी सासू माईला (सेवा चौहान) टाकून येत नाही, कारण ती तिला आपली नैतिक जबाबदारी वाटते. किंबहुना तिच्या आणि माईच्या संदर्भात मिनीचे वडील आप्पासाहेब (मोहन आगाशे) एक मोलाचं वाक्य उच्चारतात. ते म्हणतात- 'ज्याच्याकडे माणुसकी आहे, तो कधीही संन्याशाच्या भूमिकेतून बाहेर येऊ शकत नाही.' म्हणजेच ज्याच्याकडे माणुसकी आहे, तो कायम आपल्या स्वार्थापलीकडचाच विचार करतो.
याचप्रमाणे मिनी माहेरी निघून गेलीय हे तिचा नवरा दोघांचाही कॉमन फ्रेंड असलेल्या सुरेशला(सुमित राघवन. खरंतर सुरेशशीच मिनीचं लग्न होणार असतं, परंतु मिनी आणि तिच्या घरचे त्यावेळी सुरेशच्या मित्राला, सदानंदला पसंत करतात.)सांगतो, तेव्हा तो लगेच मिनीला भेटायला मुंबईवरुन पुण्याला येतो. तिच्या या निर्णयासंबंधी बोलण्यासाठी तो तिला एका शांत तळ्याकाठी घेऊन जातो. बराच वेळ नि:शब्दतेतच जातो. तिथे मोकळा श्वास घेतल्यावर पुन्हा गाडीत बसताना मिनी सुरेशला म्हणते- 'ज्याला जबाबदारीची जाणीव असते, त्याला ती सांगावी लागत नाही. ती तो आपसूक घेतच असतो, जसा तू आज आलास!' अशी सूचकता ही या सिनेमाची मोठी जमेची बाजू आहे. म्हणजे सिनेमात मिनीची गोष्ट सांगतानाच आबांची आई(अश्विनी गिरी), मिनीची आई आणि ताईमावशी (अनुक्रमे उत्तरा बावकर आणि दीपा श्रीराम), मिनीची परदेशात स्थायिक झालेली आणि भारतभेटीवर आलेली मैत्रीण (इरावती हर्षे) यांचीही अगदी छोटी छोटी सूचक उपकथानकं आहेत; जी मिनीच्या प्रश्नावर नाही, तर एकूणच भारतीय कुटुंबव्यवस्था आणि नातेसंबंधावर भाष्य करतात.
सिनेमात मिनीची बहीण (स्पृहा जोशी) आणि परदेशात गेलेला तिचा भाऊ (सुबोध भावे) यांच्याही भूमिका आहेत, ज्या आजच्या काळाचं प्रतिनिधित्व करतात.
एकूण सिनेमाची मांडणी-हाताळणी सुरेख आहे. व्यक्ती आणि स्थळांची जी विषयानुसारची गरज आहे, तशीच ती दाखवलीत. म्हणजे पात्रांना मेकअप करून आणि स्थळं चकचकीत निवडून त्यांना खोटेपणा आणलेला नाही. सिनेमातली गाणीही प्रसंगाना-आशयाला साजेशी आहेत. फक्त 'या खुदा' हे रेव्ह पार्टीतलं गाणं म्हणून चांगलं असलं, तरी (मुळात स्पृहा जोशीचं पत्रकार असणं आणि तिने धाडसाने रेव्ह पार्टीवर एक्स्लुझिव्ह स्टोरी करणं वगैरे एकूणच सिनेमाच्या कथेत चपखल बसत नाही)सिनेमाच्या लयीशी मेळ खात नाही. बाकी अभिनयाच्या बाबतीत सर्वच कलाकारांनी आपलं नाणं चोख वाजवलेलं आहे.
जन्मदिन
-
मृणाल दुसानीस
२० जून १९८८
अधिक माहिती -
वैभव मांगले
२० जून १९७५
अधिक माहिती
स्मृतिदिन
-
चंद्रकांत गोखले
२० जून २००८
अधिक माहिती
काही निवडक प्रतिक्रिया:
नारायण केशव
सुधीर फडके, पु . ल. देशपांडे आणि ग. दि. माडगुळकर यांच्या जीवनावरील आपण सादर केलेले AV व्हिडीओ खूप सुंदर होते. सुधीर नांदगावकरजींनी ती माहिती व्हिडीओ रूपात सादर केली या बद्दल त्यांचे आभार.
संदर्भ:- प्रतिक्रिया
