अतिथी कट्टा

या एका गोष्टीमधून रमेशमध्ये कसलाही ‘इगो’ नव्हता हे लक्षात येतं. कोणत्या तरी कारणामुळे मी ते नाटक करू शकले नाही, याची मला खंत आहे. परंतु, तेव्हा मी तेव्हा त्याला म्हटलं होतं, ‌‌‘रमेश हे नाटक मी तुझ्यासोबत करू शकले नाही. परंतु, दुसरं एखादं नाटक मला तुझ्याबरोबर करायला आवडेल.’ परंतु, तसं नाटक काही आम्हाला मिळालं नाही.

खरं तर रमेशच्या कारकिर्दीचं मूल्यमापन करण्याइतकी चांगली समीक्षक मी नाहीय. त्याच्या चित्रपट, मालिका आणि रंगभूमीवरील कारकीर्दीचा आलेख खूप मोठा आहे. त्यानं अनेक, नाटकं सिनेमे केलेत. त्यांची बहुतांशी नावं रसिकांना ठाऊकच आहेत. त्याचं व्यक्तिमत्त्व बेदरकार, हॅंडसम आणि ‘रफ अॅंड टफ’ होतं. रमेश ज्या काळात नायक म्हणून मराठी चित्रपटसृष्टीत आला त्यावेळी तशाप्रकारच्या नायकांची गरज आपल्या चित्रपटसृष्टीला नव्हती. आजच्या काळात रमेश नायक म्हणून आला असता तर त्याचं करियर काहीतरी वेगळंच घडलं असतं. अर्थात त्याचं करियर हे मोठं आहेच. परंतु, त्याची एक फॅन, सहकलाकार, हितचिंतक या नात्यानं मला त्याच्याकडून आणखी काहीतरी वेगळं घडलं असतं असं वाटतं. मी त्याच्याबरोबर ‘सवत माझी लाडकी’, ‘पैसा पैसा पैसा’ असे काही तीन-चार चित्रपट केले. विशेषत: मला त्याची ‘पैसा पैसा पैसा’मधील भूमिका आणि काम अधिक आवडलं होतं. त्यामधील खलनायक हाच चित्रपटाचा नायक असतो. कुमार सोहोनी यांचं दिग्दर्शन असलेला हा चित्रपट साहित्यिक ह. मो. मराठे यांच्या ‘मार्केट’ या कादंबरीवर आधारला होता. रमेशनं या चित्रपटामधील व्यक्तिरेखा अतिशय उत्कृष्टपणे सादर केली होती. हा चित्रपट प्रेक्षकांपर्यंत नीटपद्धतीनं पोचला नाही. त्याचं प्रदर्शन योग्य प्रकारे झालं नाही. त्यामुळे या चित्रपटाला हवं तसं व्यावसायिक यश मिळालं नाही आणि

रमेशचं चांगलं कामही दुर्लक्षित राहिलं. त्या वर्षी या चित्रपटासाठी त्याला अभिनयाचं पारितोषिक मिळालं होतं. दुर्दैवानं तसं काही घडलं नाही. माणसं जन्माला येतात. यशस्वी होतात. पैसे कमावतात. रमेशनं यश तर कमावलंच, पण त्यानं माणसंही भरपूर जोडली. हीच त्याची मोठी पुंजी. त्याची मैत्री मला अतिशय भावली. मी त्याची ‘कॉम्प्लिमेंट्स’ मिस करते. त्याला सलाम…

– वर्षा उसगांवकर