अतिथी कट्टा

आमच्या चित्रपटाची ‘टीम’ ही तरुण आहे. परंतु, माझं सर्वाधिक काम हे आमच्या ‘टीम’मधील सर्वात तरुण कलाकार सुहासताईंसमवेत होतं. तिची एनर्जी जबरदस्त आहे. ‘अग्निहोत्र’ ही माझी पहिली टीव्ही मालिका. तेव्हापासून मला सुहासताईंबरोबर काम करण्याची संधी मिळाली आहे. ती वयानं माझ्यापेक्षा खूपच मोठी आहे. मात्र ती माझी खूप जवळची मैत्रिणदेखील आहे. त्यामुळे आमचं एकमेकांवरचं प्रत्यक्षामधील प्रेम, ‘केमिस्ट्री’ प्रेक्षकांना या चित्रपटाच्या रुपानं मोठ्या पडद्यावरही पाहायला मिळेल. सुहासताईची खासियत म्हणजे ती आपण पडद्यावर साकारणार असणारे कॅरेक्टर ती प्रत्यक्षात जगते. ती आपल्या डोळ्यांमधून त्या व्यक्तिरेखेला बोलू देते. त्यामुळे तिच्याबरोबर कॅमेऱ्याला सामोरी जाताना मला काही वेगळं करावं लागलं नाही. ती ज्या पद्धतीनं अभिनय करीत होती, त्यावर फक्त मला ‘रीअॅक्ट’ करायचं होतं. तो अभिनय अगदी खरा होता. माझ्याकडून त्या वेळी झालेल्या ज्या चांगल्या गोष्टी आहेत, त्या म्हणजे तिला त्या वेळी मी दिलेल्या त्या ‘रीअॅक्शन्स’ होत्या. आमचं युनिट खूप तरुण असल्यामुळे सुहासताई मला नेहमी म्हणायची की, या मुलांकडून मी रोज काही नवीन शिकते आहे.

एक मुलगी आपल्या आईला इच्छामरणासाठी घेऊन चालली आहे, एका पॉइंटनंतर तुला तुझी आई आयुष्यात कधीही दिसणार नाही. हा विचार मनात आण एवढं एकच वाक्य निशितानं मला माझ्या व्यक्तिरेखेसंदर्भात सांगितलं होतं. हा विचारच खूप ‘पॉवरफुल’ होता. त्यानंतर या दोघींमधील उलगडत जाणारं नातं मला विलक्षण भावलं. आपली मराठी चित्रपटसृष्टीत खूप बदलतीय हे आता सगळ्यांनाच ठाऊक आहे. खूप वेगवेगळ्या पद्धतीनं विषय मांडायला लेखक-दिग्दर्शकांकडून सुरुवात झालीय. निशीताची या विषयाकडे बघण्याचा ‘अॅप्रोच’ मला अत्यंत वेगळा वाटला. शूटिंगच्या वेळीच मला तिची कामाची पद्धत छान वाटली. प्रत्येक सीनच्या आधी मला कुतूहल असायचं की, निशीता हा प्रसंग कशा पद्धतीनं घेईल. गेली दहा वर्षं मी सातत्यानं काम करतेय. त्यामुळे आपण न ठरविताही कधी कधी आपल्या कामाचा एक साचा बनतो. परंतु, निशीतानं आजवरच्या सिनेमांची चौकट पूर्णपणे तोडून टाकली. निशीताचं शॉट डिव्हीजन, टेकिंग स्टाईल मला खूप वेगळी वाटली. त्यामुळे निशीतानं केलेला प्रयोग प्रेक्षकांना कसा वाटतो, हे जाणून घेण्यास मीदेखील खूप उत्सुक आहे.

या चित्रपटासाठी आम्ही सुमारे २५-२६ दिवस शूटिंग केलं. प्रत्येक दिवसाचं शूटिंग हे आमच्यासाठी काहीतरी नवीन ‘चॅलेंज’ घेऊन येत होतं. ‘सिंक साउंड’ तंत्रज्ञान असलेला हा माझा पहिला चित्रपट. या तंत्राशी जुळवून घेताना मजा आली. हे तंत्र मला अधिक भावलं. कारण डबिंगच्या वेळी चित्रीकरणादरम्यानच्या ‘इमोशन्स’ जशाच्या तशा संवादात आणणं थोडं कठीण जातं. त्यावेळी कधी कधी थोडासा परिणाम हरविण्याची भीती असते. चित्रीकरणावेळी निर्मात्यांनी आमची खूप छान बडदास्त ठेवली होती. शूटिंग संपल्यानंतर आम्ही खूप मजा करायचो. थोडक्यात या चित्रपटाचा एक भाग बनल्याबद्दल मजा आली.

– मृण्मयी देशपांडे