अतिथी कट्टा

——–

‘चक धूम धूम’ नावाच्या एका ‘डान्स रिअ‍ॅलिटी शो’मध्ये मी जवळपास दहा वर्षांपूर्वी झळकले होते. त्यातला माझा ‘परफॉर्मन्स’ पाहून महेशपप्पांनी मला ‘कुटुंब’मध्ये घेतलं. हा शो करीत असताना मी सातार्‍यात राहायचे. महेशपप्पांनी मला शोधून या चित्रपटात काम करण्याची संधी दिली. ‘कुटुंब’ करीत असतानाच त्यांनी मला सातार्‍यावरून मुंबईला आपल्या घरी राहण्याची संधी दिली. त्यानंतर मी माझं शालेय शिक्षण पूर्ण केलं. दहावी झाल्यानंतर मी पुढील शिक्षण ‘नालंदा’ विद्यापीठामधून घेतलं. तिथं मी भारतीय शास्त्रीय नृत्य शिकले. तिथं मला भावना कशा व्यक्त करायच्या, याचं खूप चांगलं शिक्षण मिळालं. त्याचा उपयोग मला अभिनय करताना झाला. मग ‘पांघरूण’ची संधी मला मिळाली. कोव्हिडमुळे त्याच्या प्रदर्शनाला थोडा विलंब झाला. आता माझा ‘दे धक्का 2’ येतोय. त्यानंतर महेश पप्पा बरोबर असल्यामुळे त्यांच्याकडून खूप काही शिकता आलं. ‘पॉवर’ चित्रपट तसेच ‘1962’ या वेब सीरिजसाठी मी त्यांना दिग्दर्शनात मदत केली होती.

‘दे धक्का’ येऊन आता 14 वर्षं झालीत. यातील ‘सायली’ ही भूमिका मी आता साकारीत आहे. ही भूमिका साकारणारी कलाकार आता या क्षेत्रात नसल्यामुळे मला ही भूमिका साकारण्याची संधी मिळाली. त्यामुळे या सगळ्या मोठ्या टीमबरोबर ही व्यक्तिरेखा साकारण्याची संधी मिळत असल्यामुळे मी स्वतःला खूप ‘लकी’ मानते. शिवाजी काका, मकरंद काका, आई, पप्पा… अशा दिग्गजांबरोबर काम करण्याचा अनुभव खूपच छान होता. सिद्धू दादा, सक्षमबरोबरही काम करताना खूप मजा आली. या चित्रपटात जसं एक आमचं कुटुंब प्रेक्षकांना पाहायला मिळतं, तसंच आमचं कुटुंब आहे. या चित्रपटात माझा एक खूपच छान डान्स आहे. त्यासाठी मला फारशी तयारी करावी लागली नाही. कारण मी वयाच्या तिसर्‍या वर्षापासून नृत्य करीत आहे. या चित्रपटाच्या शूटिंगदरम्यान माझा वाढदिवस साजरा केला गेला. तो अनुभव कायमस्वरूपी माझ्या लक्षात राहील.

पप्पा जसं सांगतात तसं मी काम यापूर्वीही केलंय आणि या चित्रपटातदेखील त्यांनी जे काही सांगितलंय ते ते सगळं मी केलंय. पप्पा दिग्दर्शक म्हणून किती मोठे आहेत हे आता सगळ्यांनाच ठाऊक आहे. त्यांच्याबरोबर काम करण्याची बरीच वैशिष्ट्यं आहेत. त्यांच्या चित्रपटासाठी सेटवर गेल्यानंतरच कलाकाराला आपले संवाद मिळतात. ऐन वेळी संवाद दिल्यामुळे कलाकाराच्या अभिनयातून येणारी ‘स्पाँटॅनिटी’ त्यांना जास्त आवडते. त्यामुळे सेटवर आल्यानंतरच मलाही त्या दिवशीचा सगळा प्रसंग समजायचा आणि त्यातले संवाददेखील. मात्र संबंधित सीन कशा चित्रित होणार आहे, हे पपा प्रत्येक कलाकाराला स्वतः करून दाखवतात. त्याचा फायदा माझ्यासह सर्वच कलाकारांना झाला. मलाही त्यांनी एखादा प्रसंग कसा साकारायला हवा, याच्या सूचना दिल्या. त्या लक्षात घेऊन मग मी माझ्या पद्धतीनं काम केलं. कधी कधी ते पपांना खूप आवडायचं. कधी नाही आवडलं तर ते आणखी चांगलं करण्यासाठी मला प्रोत्साहित करायचे.